De tocht naar het basiskamp van de Mt Everest

Van Chitwan met de bus naar Kathmandu. Hier waren we eerst een paar dagen die we o.a. vulden met het organiseren van zaken voor onze volgende bestemming; Tibet. We hadden zelfs nog cake met kaarsjes voor Roland zijn verjaardag en een fles wijn met het eten. 23 Arpil hadden we een korte vlucht naar Lukla alwaar onze wandeling naar de Mt Everest gaat beginnen. De vlucht was erg spectaculair met een klein vliegtuigje en een akelig korte landingsbaan die tegen de berg lijkt aangeplakt. De volgende dag begonnen we onze wandeling. Lukla ligt op ca 2800 meter hoogte en we gingen de eerste dag eerst weer een stukje omlaag. Deze dag en de volgende een mooie route door bossen en uitzichten op bergen. Veel bomen in bloei. De tweede dag kwamen we na een pittige klim aan in Namche Bazaar. Hier wordt een acclimatisatie dag aangeraden om te wennen aan de hoogte en dit deden we dan ook. Niet dat het een rustdag is want we maakten een pittige wandeling richting sherpa dorpen. Alleen dankzij het tourisme wonen de sherpa's tegenwoordig in mooie stenen huizen. De 4de dag weer een pichtige klim naar Tengboche. Mooi weer en de echte bergen komen in zicht. Met name de Ama Dablam welke door veel mensen de mooiste berg wordt gevonden. In Tengboche hadden we de volgende morgen om 5 uur (we hadden de wekker gezet hoewel we meestal die tijd wakker worden) een prachtig uitzicht rondom we zagen voor de eerste keer in de verte; de Mt Everest!

Weer een prachtige wandeldag en weer mooie uitzichten. De boomgrens lieten we achter ons en in de bewolking die ons de komende dagen rond het middaguur lastig zou komen vallen kwamen we net na de middag aan in Dingboche (4360 m). Hier wederom een acclimatisatiedag en deze hadden we gebruikt om voor de eerste maal op deze tocht boven de 5000 meter te komen. We hadden namelijk de Nangkarthang beklommen (5090 m). Erg mooie uitzichten, vooral tijdens de optrekkende mist. We zagen oa de Ama Dalbam en de Makalu (8463 m). In de Lodge kwamen we de Jamling tegen die de zoon is van Tenzing Norgay die samen met Edmund Hillary als eerste in '53 de Mt Everest beklom. Jamling heeft zelf ook de Mt E. beklommen en heeft daar een boek over geschreven

De volgende dag was het koninginnedag maar voor ons geen oranje en geen bier. We gingen op weg naar Lobuche. We komen in de buurt van de Mt E. 's ochtends prachtige uitzichten op vele bergen en gletchers. 's Middags werd het bewolkt, kouder en zelfs een beetje sneeuw. Aangezien alcohol de kans op hoogteziekte verhoogt, 's avonds ook maar geen biertje op de konningin. De eerste dag van mei zoals gebruikelijk ca. 7 uur op pad en in prachtig weer zagen we als eerste de Nuptse en niet veel later weer de Mt. E. Via de gletcher kwamen we rond de middag aan in Gorak Shep (5164 m). Snel lunchen en zonder de zware rugzak op pad naar het basiskamp van de Mt Everest. Na ca. 2 uur zagen we de wonderlijkste camping op aarde. Op 5360 meter boven zeeniveau honderden iglo tentjes. We hebben ons laten vertellen dat er rond de 50 expedities zich opmaken voor de beklimming van de top. De 'camping strekt zich uit over ca. een kilometer en er zijn ruim 500 klimmers en helpers.

Door een dikke sneeuwbui met wind tegen terug naar Gorak Shep. De volgende morgen zeer vroeg op om de Kala Patthar te beklimmen. Een puist van 5545 m waar je de mooiste uitzichten schijnt te hebben over de Mt. E. Helaas om 5 uur sneeuw en geen zicht. Weer even slapen maar om half acht hield het op met sneeuwen en brak de zon door. Alsnog omhoog! Een zeer pittige tocht omhoog en je merkte het gebrek aan zuurstof. Tevens was het pad door de sneeuw akelig glibberig geworden. uiteindelijk haalden we alle 2 de top en kon onze fotoserie beginnen. De Mt Everest bleef zich wel af en toe verschuilen in de wolken maar regelmatig was hij goed zichtbaar. Behalve de Mt. E heb je prachtig uitzicht rondom. Veel bergen zijn dichterbij en minstens net zo indrukwekkend. We waren, naar bleek net op tijd boven. Na een half uurtje werd het bewolkt, begon het te waaien en wederom te sneeuwen. Kortom, net als gisteren een koud tochtje terug.

Gelijk rugzak pakken en terug naar Lobuche. Cyn had toch last van de hoogte en de hoest die haar al dagen parten speelde wordt op ruim 5000 meter niet beter. De volgende morgen weer onbewolkt en verder omlaag. Mooie vergezichten en het was deze dag wonderlijk rustig met andere wandelaars. De wandeling naar de Mt. E. ervaarden wij als een stuk drukker als de Annapurna. Heel veel groepen wandelaars, veel topzwaarbladen dragers en 'nergens voor aan de kant gaande yak's'! Vanaf Dingboche namen we voor een deel een andere route terug. Een nachtje in het leuke Upper Pangboche en hier ook sinds ruim een week weer eens een douche. Vrijwel niemand douched gedurende de trek en wij ruiken dus net als iedereen een beetje. Ook het thermo ondergoed dat we sinds Dingboche op de heenweg continue aan hadden trokken we na de douche niet meer aan. 4 mei waren we weer terug in Namche Bazaar.

Vanaf hier in een lang dagje terug naar Lukla. Een eerder genoemde Yak liep nog wel Cyn omver en door de val brak het schermje van haar fototoestel. Dit gebeurde vlak na ons laatste uitzicht op de Mt. E.
In Lukla gelijk een terugvlucht geboekt voor de volgende dag en die vertrok in tegenstelling tot onze heenreis zonder vertraging. Zes mei waren we weer veilig en met honderden foto's van bergen in Kathmandu.

De Kala Patthar met een hoogte van ruim 5500 meter zal zeer waarschijnlijk, in ieder geval het hoogste punt van onze reis worden.