Antarctica

We hadden gehoopt op een last minute naar Antarctica, maar er niet echt op gerekend, want het bleek dat er bijna niets beschikbaar was. We waren hier in de drukste tijd, met kerst. Na aankomst in Ushuaia zijn we gelijk gaan informeren, en er was nog plaats op een cruise die de volgende dag al vertrok. We zouden dan met een vlucht terug gaan naar Chili. Eigenlijk wilden we liever terug naar Ushuaia, maar omdat dit de enige mogelijkheid was hebben we toch besloten om te gaan.De volgende dag geboekt, en als een gek heen en weer gelopen om de laatste dingen te regelen voor we aan boord gingen. In de middag vertrokken we.
De eerste twee dagen voeren we langs de Drake passage. Het was windkracht 8, golven van 6 tot 8 meter hoog, dus het schip ging aardig heen en weer. Spullen vlogen van de tafel op de vloer, en laden schoven open. We zijn wel naar het onbijt gegaan (waar niet veel mensen aanwezig waren), maar gingen weer snel terug naar onze hut. Liggend voelden we ons iets beter. Later in de middag knapten we gelukkig weer op, en de tweede dag was het weer een stuk rustiger. De geplande lezingen gingen nu gewoon door. De kapitein had op de radar een ijsberg gezien, we voeren er een stukje voor om om dit te zien. Tijdens het kerstdiner voeren we er langs, een brok ijs van een paar honderd meter lang en 50 m hoog vlak naast ons, geweldig!
De volgende morgen kwamen we aan bij Antarctica. In laarzen, en warme, waterdichte kleding werden we met zodiacs aan land gebracht bij Brown Bluff. De zon kwam door, het was prachtig. Op het strandje waren een heleboel pinguins, ze waggelden heen en weer tussen de zee en hun nesten. We zagen ze in het water spartelen, en het strand op komen. Ze pikken steentjes van andere nesten, en brengen die naar hun eigen nest. Ze glijden op hun buik over het ijs, heel leuk om te zien. Een aantal pinguins hadden jongen, of zaten nog op een ei. We wandelden een stuk over het strand om dit allemaal te bekijken. Daarna liepen we naar een enorme gletcher, erg indrukwekkend. We stonden er al onder, toen we te horen kregen dat het daar niet veilig was, dus snel een stukje terug. Met de zodiacs weer terug aan boord, en op naar de volgende landing op Gourdin Island.
Ook hier was het heel mooi, enorm veel pinguins, en een prachtig uitzicht over de zee vol met brokken ijs. We moeten op 5 meter afstand van de pinguins blijven, maar hier waren zo veel nesten dat dat bijna onmogelijk was. En ze zijn erg nieuwsgierig, ze komen af en toe zelf naar ons toe lopen. Ik had hier een foto van een pinguin op een ei gemaakt, toen hij even omhoog kwam. Later zag ik op de computer dat het ei aan het uitkomen was, het snaveltje kwam er al uit!
's Nachts voer het schip verder, zodat we in de ochtend weer op een andere plek aan kwamen. Blijkbaar was er iets mis gegaan met een boeking, waardoor een landing niet door kon gaan. Later bij Neko Harbour konden we gelukkig wel weer aan land. We maakten hier door een flink pak sneeuw een wandeling een heuvel op, waar we een mooi uitzicht hadden over de baai en een gletcher. Het was wat mistig, maar het trok af en toe op. Natuurlijk ontbraken ook hier de pinguins niet.
We waren de volgende dag al vroeg opgestaan, het schip voer door Lamair Channel, een smalle geul met veel bergen rondom, en ijsschotsen in het water. Er was zelfs zoveel ijs dat we op een gegeven moment niet verder konden. We voeren terug, later op de dag kwamen we aan bij Damoy point waar we wel aan land konden gaan. Het was goed weer, en het uitzicht was adembenemend. Eerst wat langs de pinguins gewandeld, en daarna een stuk omhoog naar een uitzichtpunt. Na een klein stukje varen gingen we gelijk weer aan land bij Port Lockroy. Hier is een Engelse basis, ze hebben hier een klein souvenir winkeltje, en zelfs een postkantoor! En het is omringd door ijsbergen en pinguins. Terug op de boot nog lang op het dek gestaan en genoten van het uitzicht.
Weer de hele nacht door gevaren, en 's ochtends vroeg voeren we de krater binnen van Deception Island. Het was erg mistig, dus we zagen er niet veel van. We hadden er wel een bijzondere landing, je kon hier namelijk zwemmen. Er kwam aan de rand van het strand warm water omhoog, wat zich mengt met het zeewater. Het had net gesneewd, dus rennend door de sneeuw het water in. Dat was best lekker, maar daarna aankleden in de koude wind was wat minder aangenaam! Tijdens de lunch voeren we naar een andere plek in de krater, hier zijn restanten van een walvisstation, Whalers Bay. Hier werd van 1912 tot 1931 op walvissen gejaagd. De restanten hiervan hebben we bekeken. Ondertussen trok de mist op, bij het verlaten van de krater hadden we een prachtig uitzicht.
Terwijl ik aan tafel in het restaurant zat sprongen er regelmatig pinguins uit het water, en we voeren langs mooie bergen en ijs. Geregeld even buiten kijken, en dan binnen weer opwarmen. Omdat de vlucht de volgende dag niet al te vroeg gaat hadden we nog tijd voor een extra landing in de avond. De zon stond laag en gaf een prachtig licht, mooi uitzicht en weer veel pinguins, en een paar zeeleeuwen. Terug op het schip kwamen er 4 walvissen langs zwemmen! Dat was een leuke afsluiter. Ik wilde eigenlijk wakker blijven om te zien of het donker zou worden. De zon ging vlak voor middernacht wel onder, maar bleef vlak onder de horizon, waardoor het de hele nacht licht blijft. Ik hield het natuurlijk niet vol en ben uiteindelijk toch maar gaan slapen.
De volgende ochtend gingen we de laatste keer aan land, en liepen we over de landingsbaan naar het vliegtuig dat ons terug naar de bewoonde wereld gaat brengen. Het was een fantastisch avontuur!