Lumbini en Pokhara

We wilden eigenlijk in Varanasi blijven voor het Holi festival,feest van de kleuren, maar we hoorden dat het misschien niet zo leuk zou zijn, veel mannen worden dronken, en vooral voor vrouwen is het dan geen goed idee meer om de straat op te gaan. Tijdens het festival besmeuren mensen elkaar met allerlei kleuren poeder, en kinderen gooien met zakjes gekleurd water. In Varanasi werdt dit vanaf gebouwen gedaan, je zag het vaak niet aankomen, dit vond ik niet zo fijn. In Nepal wordt het ook gevierd, dus besloten we om net de grens over te gaan naar Lumbini, de geboorteplaats van Buddha. We gingen vanuit Varanasi met een bus, maar het was enorm druk, en niemand kon ons vertellen hoe laat of waar de bus precies vandaan ging, iedereen zei wat anders. Hadden we ons eindelijk in een (nog rijdende) bus gepropt, bleek het de verkeerde te zijn. Daarna in een andere bus, bleek die niet helemaal naar de grens te gaan. In de plaats waar we moesten overstappen moesten we eerst nog weer met een fietsriksja naar een ander station. Daar zaten we dan, midden in de nacht. Daar zijn we met een jeep verder gegaan, en kwamen we om een uur of 4 bij de grens aan. Je kan er 24 uur per dag langs, maar je moet dan wel de beambte's wakker maken, ha ha! Ze lagen nog te slapen, 1 in een kantoortje, en de ander in een klamboe op tafel. Stonden ze daar in hun onderbroek onze paspoorten te stempelen!
Aan de Nepalese kant was het wat lastiger de beambte wakker te krijgen, maar ook daar was het uiteindelijk gelukt. Daarna was het nog een uurtje met weer een rammelende bus.

In Lumbini eerst nog maar even wat geslapen, en daarna een fiets gehuurd om naar de geboorteplaats van Buddha en de omliggende kloosters te gaan. De meeste kloosters waren prachtig, bij de geboorteplaats zelf was een onooglijk gebouwtje geplaatst, waarbinnen wat ruines te zien waren. We gingen netjes in de rij van zachtjes zingende mensen staan, om uiteindelijk het bordje te zien: de exacte plaats waar Buddha is geboren.
De dag erna was het Holi festival, veel kinderen en jongeren die over straat gaan met zakjes kleurstof, wat in overvloed op gezichten wordt gesmeerd. Overal stalletjes langs de weg waar je de felgekleurde verfstof kon kopen. Dus wij gingen ook vrolijk met een zakje op weg, na ongeveer 2 seconden zaten we helemaal vol kleur, en hebben we anderen ook gezellig in de verf gezet. We hebben zo gelachen! Er kwam op een gegeven moment nog een tracktor door de straat met een kar vol enorm besmeurde mensen en muziek, zijn we ook nog even op gaan staan, toen zagen we er helemaal niet meer uit.
Na afloop hebben we een poging gedaan de rommel eraf te wassen, viel nog niet mee, en zijn we nog een stukje langs de dorpjes gaan fietsen, nog wel in onze besmeurde kleding.

De dag erna gingen we alweer vroeg op pad, met de 'express' bus naar Pokhara. Je raad het al, niks express, het ging vreselijk traag, overal waar iemand langs de kant van de weg stond stopten we, en op stations stonden we ook urenlang stil. Maar uiteindelijk aangekomen, en we hebben voor een enorm duur hotel gekozen (10 euro per nacht), schoon beddegoed zonder gaten, warm water, en een balkonnetje met uitzicht over het meer. Het is een relaxed plaatsje met heel veel hotels, restaurants en cafeetjes, heel toeristisch, maar wel gezellig. Rolands favoriet zijn de cocktail happy hours! We hebben ons bezig gehouden met voorbereiden van onze wandeling, we willen het Annapurna Circuit gaan lopen. Morgenochtend gaan we met de bus naar het beginpunt, en dan is het zo'n 2 a 3 weken lopen. Er zijn nogal wat wegen aangelegd, dus je kunt ook gedeelte's per bus of jeep doen. We hebben er zin in!